Τση Κρήτης το γλυκό ψωμί στην τάβλα θα προσμένει, να ρθούν οι φίλοι οι καλοί κι ξένοι να κοπιάσουν. Ρακή δροσάτη να γευτούν και ντάκο παξιμάδι. Καλτσιούνια, ξεροτήγανα, αρνί και σταμναγκάθι και δίπλα η λύρα συντροφιά το κέρασμα τση Κρήτης... Σμαραγδάκι...

Δευτέρα 25 Μαρτίου 2024

ΛΟΥΜΠΟΥΝΙΑ. Η...ΤΡΟΦΉ ΤΗΣ ΦΤΩΧΟΛΟΓΙΑΣ!

Είναι από τους πιο περιφρονημένους καρπούς της γης. Συνδέθηκε  με την πενία και την στέρηση. Βρέθηκε στα τραπέζια των πεινασμένων. Συνόδεψε στερήσεις και αποδείχτηκε πολύτιμος σύμμαχος της φτωχολογιάς. Το ταπεινό και  καταφρονεμένο λουμπούνι (λούπινο, λουπινάρι) κατέχει μια σπουδαία θέση στην διατροφική ιστορία μας, ιδιαίτερα των κακοτράχαλων και άγονων περιοχών της Ελλάδας. 

Τα λουμπούνια καταναλώνονται συνήθως την καθαρά δευτέρα εδώ, και τρώγονται σαν σποράκια, αφού ξεπικρίσουν μερικές μέρες μέσα στην θάλασσα.  Στα τραπέζια των πλούσιων και των κυρίαρχων τάξεων, μπορούσε να το βρει κανείς, μόνο ως παρακατιανό συμπλήρωμα της σαρακοστιανής διατροφής, δίπλα στα σε θαλασσινά σε χταπόδια και γαρίδες, δίπλα σε καβούρια της θάλασσας και σε αστακούς. Αλλά και τότε φάνταζε ξέτερο. Ήταν ξένο και ποτέ δεν συμφιλιώθηκε με τον πλούτο.


Ο λόγος  λοιπόν για το λουμπούνι. Τον μόνο καρπό της γης που, σύμφωνα με την λαϊκή μας παράδοση τον καταράστηκε... η Παναγιά. Αλλά και τον μόνο που ευλόγησε όπως θα δούμε παρακάτω, επειδή ακριβώς ήταν το φαγητό των φτωχών!

Οι περιηγητές που έβλεπαν τους φτωχούς Κρητικούς να τρώνε λούπινα, δεν έκρυβαν την αποστροφή τους. Τα θεωρούσαν τροφή για τα γουρούνια. 

Το λουμπούνι των Κρητικών έχει αρχίσει τώρα και μερικές δεκαετίες να χάνεται. Πάνε πολλά χρόνια από τότε που άρχισε η απαξίωση του λουμπουνιού. Χάθηκαν όλοι οι ταπεινοί καρποί, το κρίθινο ψωμί και το τριομίγαδο, εξαφανίστηκαν τα χαρούπια. Μερικά από αυτά όπως το κρίθινο ψωμί τα χαρουπένια παξιμάδια φυσικά και το λούπινο τα ξαναφέρουν οι διατροφολόγοι πίσω. Μήπως είναι καιρός να επιστρέψουν στα τραπέζια μας; Ηδη εδώ στην Κρήτη γίνεται μια αρκετά καλή προσπάθεια! 

Απ όλες τις ελληνικές περιοχές η Κρήτη και η Μάνη ήταν αυτές που αγάπησαν περισσότερο τα λούπινα. Ως τροφή (ξεπικρισμένα)  η λαϊκή ιατρική τα συνιστούσε για τον έλεγχο του ζαχάρου και τα χρησιμοποιούσε ως βασική αντιδιαβητική τροφή. Παράλληλα με την θεραπευτική, οι γυναίκες του παλιού καιρού, έφτιαχναν από λούπινα φυσικά καλλυντικά, κρέμες και διάφορα παρασκευάσματα για τα τα μαλλιά και το δέρμα! Δεν έχουν σωθεί περισσότερες πληροφορίες για αυτά.

Το λουμπούνι είναι τρόφιμο χαμηλού γλυκαιμικού δείκτη (δεν ανεβάζει το ζάχαρο στο αίμα, έχει υψηλή περιεκτικότητα  σε φυτικές ίνες και δημιουργεί γρήγορα το αίσθημα του κορεσμού, συμβάλλοντας στο έλεγχο του σωματικού βάρους. τελευταίες έρευνες δείχνουν ότι μπορεί να φανεί χρήσιμο στην μείωση της αρτηριακής πίεσης. Είναι πλούσιο σε αμινοξέα και αντιοξειδωτικά, περιέχει φωσφόρο, σίδηρο, μαγνήσιο και άλλα ιχνοστοιχεία. Επιπλέον είναι πλούσιο σε πρωτεΐνες υψηλής διατροφικής αξίας(περιέχει 35-40%) γεγονός που το καθιστά πολύτιμο για την βιομηχανία τροφίμων, αφού αντικαθιστά με τον καλύτερο τρόπο τα προϊόντα κρέατος!

Λίγο πριν  κλείσω αυτά τα μικρά αποσπάσματα, από την αναδημοσίευση που κάνω για μια ακόμη φορά από το περιοδικό του κ. Χαλκιαδάκη ΥΠΕΡ Χ που φιλοξενεί κείμενα και φωτογραφίες του καταξιωμένου κ. Νίκου Ψιλάκη, θα μοιραστώ μαζί σας μια ωραία παράδοση, όπως σας  είπα στην πιο πάνω σχετικά με την πικρή γεύση του λουμπουνιού, όπως ακούγεται στην κεντρική Κρήτη.

" Πριν από τα χρόνια του Χριστού τα λουμπούνια δεν ήτανε πρικιά, γλυκά ήτανε και νόστιμα σαν και τ άλλα τα γεννήματα, σαν τα κουκιά και τα ροβύθια. Ξέρεις πότε πικρίσανε και δεν μπορεί να τα φάει κανείς; μετά την Σταύρωση. Οι Οβραίοι έμαθαν ποια είναι η μάνα του Χριστού και έτρεξαν να την  βρουν. Βλέπει τους άνομους εκείνη  τρέχει πάνω κάτω να ξεφύγει. Ψάχνει τόπο να κρυφτεί. Αλλά δεν ήταν τίποτα μπροστά της. Κοιτάζει ζερβά, κοιτάζει δεξά, τίποτα. Μόνο ένα καλλουργημένο χωράφι ήταν εκεί δίπλα. Το είχαν σπείρει λουμπούνια και οι λουμπουνιές είχαν μεγαλώσει και ξεραθεί. Καλοκαίρι ήταν, το πρώτο καλοκαίρι μετά την Σταύρωση.

Δεν χάνει καιρό η Παναγία, μπαίνει στο χωράφι και χώνεται μέσα στις λουμπουνιές. Μα τα ξερά φυτά και τα λουβιά με τα λουμπούνια τις ξεσκίσανε τα τα πόδια, της τα γδάρανε, έτρεχε το αίμα και πονούσαν τα γδαρσίματα. Θύμωσε η Παναγιά κι έτσι πληγωμένη και γδαρμένη όπως ήταν γυρίζει και λέει.

-Την κατάρα μου να έχετε και να γίνετε τόσο πικρά, που να μην να σας φάει ούτε άνθρωπος ούτε οζό.

Τ ακούσανε οι φτωχοί και βάλανε τα κλάματα.

-Παναγιά μου κι ειντά ναι τούτα που λες. Τα λουμπούνια είναι το φαί μας. Αν μας  τα πικράνεις κι αυτά τι θα γίνουμε; Να πεθάνομε εμείς οι φτωχοι απο την πείνα;

Τα άκουσε η Παναγιά και μετάνιωσε.  Μα ωστόσο είχαν πικρίσει τα λουμπούνια και δεν μπορούσε να πάρει τον λόγο της πίσω. Μπαίνουν πάλι  στην μέση οι φτωχοί., την παρακάλεσαν.

-Πρόφτασε Παναγιά μου κάμε το καλό κι ως θες το κάμε. Δεν μας βλέπεις που δεν έχομε ούτε ψωμί ούτε λάδι;

Τους ψυχοπόνεσε εκείνη

-Εντάξει τους είπε. Θα μπορείτε να τα τρώτε. Να τα ξεπικρίζετε πρώτα και να τα τρώτε. Κι αν δεν έχετε λάδι δεν πειράζει. Τα λουμπούνια θα τρώγονται και χωρίς λάδι."



Από τότε άρχισαν να τα βράζουν και να τα αφήνουν δυο τρείς μέρες για να γλυκάνουν.

Αυτά ήταν μερικά αποσπάσματα από την όμορφη λαϊκή μας παράδοση που θέλησα να μοιραστώ μαζί σας φίλοι μου.

Μέχρι την επόμενη φορά που θα τα ξαναπούμε, να είστε καλά, να προσέχετε και να αγαπάτε τον εαυτό σας  και να μην ξεχνάτε να φοράτε το χαμόγελό σας όταν λέτε καλημέρα στον διπλανό σας!

Να έχετε μια όμορφη εβδομάδα!

Χρόνια πολλά Ελλάδα μας!



Σας ευχαριστώ πάρα πολύ που περνάτε και τα λέμε. 


 


  

Δευτέρα 18 Μαρτίου 2024

ΑΣ...ΚΑΛΩΣΌΡΊΣΟΥΜΕ ΤΗΝ ΑΝΟΙΞΗ!

 Αγαπημένοι μου φίλοι δεν νομίζετε ότι όλα μας δείχνουν πως δειλά δειλά η Άνοιξη πλησιάζει; Ο καιρός ενώ είναι ακόμα ψυχρός μια ζεστή αχτίνα του ήλιου και ο ουρανός γίνεται περισσότερο γαλανός, έστω  και αν μας κοιτάει πίσω από μισοξεφτισμένα σύννεφα!


Η διάθεση μας λίγο λίγο ανεβαίνει,

 
 με το βλέμμα μας να ανακαλύπτει όλα όσα συμβαίνουν μικρά και όμορφα στην μικρή μας την αυλή!  

Μικρούλικα πράσινα φυλλαράκια, σαν νεογέννητα μωρά ξεπροβάλουν και ανοίγουν κάτω από το ζεστό χάδι του ήλιου,

Άλλα είναι λίγο βιαστικότερα και έχουν ανοίξει κι όλας


και άλλα ίσα που ξεπροβάλουν. Θαρρείς πως στέκονται σε αγώνα εκκίνησης, ανυπομονώντας, 
να της δείξουν τις ομορφιές τους! 


Οι πρωινές δροσοσταλίδες ακουμπισμένες ξεκουράζονται στα μακριά φύλλα αυτού το φυτού...

Ενώ το πρώτο μπουμπούκι της τριανταφυλλιάς μας έσκασε μύτη, αγκαλιασμένο από το δυόσμο!


Οι Ορχιδέες μου, έχουν ανθίσει σχεδόν όλες και γεμίζουν τον χώρο μου με την ομορφιά τους!


Οι αμυγδαλιές στην Χαλκιδική βιαστικές έχουν στολιστεί με τα ροζ ανθάκια τους...σταλμένη από Το καρντάση μου μου την Βαρβαρούλα μου εκεί! Τι ομορφιά ε; 🌼🌸

Ενώ εδώ στην Κρήτη είναι πιο δειλές! ίσα που μας κλείνουν το μάτι!😉🌼


Η ζωή της φύσης αρχίζει τον κύκλο της και όσο προχωρούν οι μέρες, θα γίνεται όλο και ομορφότερη όσο πλησιάζει αυτή η μαγευτική εποχή του χρόνου! 

Μια απροσδόκητη  έκπληξη με περίμενε πριν λίγες μέρες, μέσα  ένα φάκελο από την φίλη μας την Μαριάννα με το Ατελιέ της! Μέσα σε αυτόν κρυβόταν με πολύ αγάπη ένα πολύ όμορφος πάνινος χαρταετός για τον μικρούλη μας Γιαννάκη, που χωρίς να το ξέρει η Μαριάννα είχε τα γενέθλια του! έκλεισε κι όλας τα τρία!🎂🎈 😊

Είχα όμως και εγώ η τυχερή το δωράκι μου, που μοσχομύρισε ό τόπος λεβάντα, από το πολύ όμορφο σακουλάκι, όταν άνοιξα τον φάκελο και μια  όμορφη καρτούλα με πολλές ευχές!

Δεν γινόταν όμως να μην τον  βγάλω και να τον  κρεμάσω στον συντριβανόκηπο για μια αναμνηστική φωτογραφία αυτόν τον όμορφο πάνινο χαρταετό, που πέταξε με αγάπη από τόσο μακριά για να φτάσει μέχρι εδώ!  
Μαριάννα μου μου ΄χίλα ευχαριστώ από καρδιάς, να χαίρεστε και εσείς την μικρή Αθηνούλα σας, να είναι γερά τα εγγονάκια μας!  

Με την αυτήν μικρή μου ανάρτηση και με την διάθεση να ανεβάσουμε λίγο το ηθικό μας για ότι καλύτερο μπορεί να έρθει, ας καλωσορίσουμε, ακόμα μια Άνοιξη που αξιωνόμαστε να απολαύσουμε όσο ο καθένας μας μπορεί.

Μέχρι την επόμενη φορά που θα τα ξαναπούμε, να είστε όλοι καλά, να περάσετε όμορφα ότι και να κάνετε.  Μπαίνουμε σε μια πολύ όμορφη εποχή! Ας της χαμογελάσουμε!!!

Καλή Καθαροδευτέρα  σε όλους και καλή Σαρακοστή, με περισσότερη αγάπη και ενσυνείδηση στις καρδιές μας! 

Σας ευχαριστώ πολύ που περνάτε και τα λέμε! 


Δευτέρα 11 Μαρτίου 2024

ΗΜΕΡΟΛΌΓΙΟ...ΕΥΕΞΊΑΣ!!

 Αυτή την φορά δεν θα πω πολλά λόγια. Θα αφήσω να μιλήσουν άλλοι, πιο ειδικοί που θα μας προτρέψουν να καλυτερέψουμε την ζωή μας!

Ο λόγος που θα το κάνω αυτό, είναι ένα πολύ όμορφο βιβλίο- ημερολόγιο, που μου έκαναν δώρο τα παιδιά μου  την Πρωτοχρονιά και που άρχισα να το ξεφυλλίζω, όποτε είχα ελεύθερο χρόνο.

Ομως σταματώ εδώ, (γιατί είμαι και πολυλογού,😊) να απολαύσετε αποσπάσματα και ρήσεις, που έχουν γράψει άλλοι για εμάς! 

 

Ημερολόγιο ευεξίας λέγεται και όντως  όπως θα δείτε παρακάτω, είναι μόνο για εσάς όπως γράφει το οπισθόφυλλο.


Επιτρέψτε μου να σας παρουσιάσω, λίγα από αυτά που θα μας βοηθήσουν όπως γράφει αυτό το πανέμορφο ημερολόγιο. Επειδή δεν ξέρω αν μπορείτε να διαβάσετε αυτά που γράφει, σας τα αντιγράφω...

Μερικές φορές η καθημερινότητα μας καταβάλλει και δυσκολευόμαστε  να βρούμε χρόνο για τον εαυτό μας μέσα στο χάος. Όμως όλοι αξίζουμε μια αίσθηση ευεξίας και αυτό το μικρό βιβλίο έχει σκοπό να σας βοηθήσει να βρείτε την δική σας. Να γίνει για σας η πηγή δύναμης και εσωτερικής γνώσης, να σας σπρώξει να γνωρίσετε λίγο καλύτερα τον εαυτό σας, να εκφραστείτε λίγο πιο ελεύθερα, να ανακαλύψετε την δημιουργική  πλευρά σας. Το πως θα το χρησιμοποιήσετε -ως ημερολόγιο, μπλοκ ζωγραφικής, σημειωματάριο, ή σουβέρ- εξαρτάται μόνο από εσάς. Ότι κι αν κάνετε, ελπίζουμε να το απολαύσετε. Και ελπίζουμε να σας βοηθήσει.

Ακολούθησα την συμβουλή τους και μόλις βρήκα χρόνο για μένα,  ξεκίνησα  χρωματίζοντας την πρώτη εικόνα όπως την φαντάστηκα εγώ.  

Μετά από μέρες, τα πορτοκάλια που ήταν ζωγραφισμένα στο περιθώριο της σελίδας αυτής,  ήταν η αιτία να χαλαρώσω φτιάχνοντας αυτά τα παιδικά δεντράκια😉

 


Λίγα από αυτά που μας προτείνει...
Το να μάθετε να είστε ευγενικοί με τον εαυτό σας θα σας βοηθήσει να ελέγξετε το πόσο πιέζεστε σε διάφορες καταστάσεις.

Μάθετε να ανταμείβετε τον εαυτό σας όταν πετυχαίνετε κάτι, ακόμα και κάτι μικρό, όπως το να ολοκληρώσετε μια δουλειά, ή να πάρετε μια απόφαση. Πηγαίνετε μια βόλτα, διαβάστε ένα βιβλίο, φάτε την αγαπημένη σας λιχουδιά, ή απλώς πείτε μπράβο στον εαυτό σας.


Επίσης μας λέει, πως αν δεν έχουμε χρόνο για να εξορμήσουμε στην φύση, μπορούμε να χρωματίσουμε το πλαϊνό δέντρο, με πράσινο χρώμα... Ακολούθησα αυτή την προτροπή. 


Εχει μέσα υπέροχες εικόνες να προσπαθήσεις να τις ζωγραφίσεις ανάλογα με την διάθεσή σου, όπως αυτή που χρωμάτισα εγώ.😊

 Σε κάθε του σελίδα βρίσκεις και μια όμορφη σκέψη να δημιουργήσεις!

Την επόμενη φορά που θα νιώσετε ότι χρειάζεστε να χαλαρώσετε, δοκιμάστε αυτήν την απλή άσκηση.
1 Καθίστε αναπαυτικά, με τα πόδια σας σταθερά στο πάτωμα, ίσια πλάτη και χαλαρούς ώμους. Πάρτε ένα μαρκαδόρο και σχεδιάστε έναν κύκλο, δεν πειράζει αν δεν είναι τέλειος, όπως έκανα και εγώ. 🤣


Όπως διαπιστώνετε μέχρι τώρα, οι σελίδες του εκτός από τις ζωγραφιές  μου είναι ακόμα άγραφες...
Εν καιρό, ελπίζω να αρχίσω να γράφω.
Το μόνο σίγουρο είναι ότι θα έχω αφορμές να χρωματίζω τις εικόνες που έχει αν δεν πλέκω, γιατί και το μπλέξιμο είναι από αυτές τις ασχολίες που με χαλαρώνουν!

Μια μικρή γεύση ήταν αυτή που σας έδειξα για το τι περιέχει αυτό το υπέροχο ημερολόγιο ευεξίας!
Μέχρι την άλλη φορά που θα τα πούμε, να είστε όλοι καλά, να έχετε μια όμορφη εβδομάδα και να μην ξεχνάτε, πως ότι σε κάνει να χαμογελάς ποτέ δεν είναι λάθος!
Σας ευχαριστώ πολύ που περνάτε και τα λέμε. 

 

Πέμπτη 29 Φεβρουαρίου 2024

ΚΎΚΛΟΙ...ΜΙΚΡΌΙ-ΜΕΓΆΛΟΙ...ΣΤΟ ΈΜΠΑ ΤΟΥ ΜΉΝΑ!






πηγή

 Μια φορά και ένα καιρό, όχι δεν θα διαβάσετε ένα παραμύθι, που συνήθως αρχίζουν με αυτή την φράση. Όμως με την παλαιότητα του συγκεκριμένου πράγματος, θα μπορούσα να το ξεκινήσω κάπως έτσι. Αλλά επειδή δεν θέλω να σας βάζω γρίφους, αυτή η ανάρτηση θα αφορά πράγματι κύκλους, μικρούς και μεγάλους. Και με το δίκιο σας θα αναρωτιέστε τι είναι αυτοί οι κύκλοι πιά!...

Ας ξεκινήσουμε λοιπόν...

Η πόρτα του σπιτιού μας βλέπει στον συντριβανόκηπο μας και φυσικό είναι να είναι με όλη την  επιφάνεια της  γυάλινη, αφού μια κανονική πόρτα εισόδου θα μας έκρυβε την θέα της αυλή μας!

Εδώ και πάρα πολλά χρόνια, όλη η γυάλινη επιφάνεια, σκεπαζόταν τα βράδια με ένα στοράκι-κουρτίνα μπεζ χρώματος, που με τα χρόνια είχε λερωθεί η κάτω μεριά του και δεν καθάριζε. 

Σε περασμένους καιρούς, θα το πετούσα και θα έπαιρνα ένα καινούργιο, αλλά όπως καταλάβατε φίλοι μου, αυτές οι σκέψεις πιά είναι απαγορευμένες στην εποχή μας! 

Οπότε ήταν μονόδρομος η απόφασή μου να του κάνω μια ανανέωση! Και τι το πιο απλό, από το να φτιάξω  επάνω στο ύφασμα κάτι, γιατί είχα βαρεθεί πια αυτό το μπεζ που ήταν!

(Το στεφανάκι κρεμασμένο δίπλα 
στην πόρτα, δωράκι όπως καταλάβατε, εδώ και χρόνια της Αχτίδας μας!) 

Ήθελα να έχει επάνω χρώματα...

Σκέφτηκα το κάτω μέρος να το κάνω θάλασσα, για να καλύψω τα λερώματα που είχε...


Στο υπόλοιπο, κομμάτι του σκόρπισα χρωματιστούς κύκλους μεγάλους και μικρούς, τους οποίους για να τους σχεδιάσω, επιστράτευσα ότι είχε στρογγυλή βάση από την κουζίνα μου!🤣 


Με ότι μπογιές είχα γέμιζα τους κύκλους μου με χρώματα και από τις δύο μεριές του στορακίου! 😊 


Το αποτέλεσμα με αποζημίωσε και με γέμισε χαρά. 

Ένα καμάρι να δεις εγώ, άλλο πράγμα!🤣 Σαν να ήμουν ο Πικάσο!🤣🤣

Έτσι χρωματιστό που το βλέπω από έξω

και από μέσα,


μου φτιάχνει την διάθεση κάθε βράδυ που το κατεβάζω!

Σας αφήνω προς το παρόν, με τα πρώτα λουλούδια μου της φετινής χρονιάς! Σαν να καλωσορίζουν  την Άνοιξη που έρχεται!!!


Ασχετα με ότι κάνουμε στην καθημερινότητα μας, δεν παύει να μας συγκλονίζει πάντα το τραγικό δυστύχημα  των Τεμπών και οι σκέψεις μας να είναι κοντά σε εκείνους που έχασαν τους αγαπημένους τους.
Τα πρώτα της Άνοιξης τα λουλούδια Αφιερωμένα στην μνήμη εκείνων που δεν έφτασαν ποτέ! 
Αυτή την φορά το χαμόγελο κρύφτηκε πίσω από τα δάκρυα! 
 ΚΑΛΟ ΜΗΝΑ!

Σας ευχαριστώ πολύ που περνάτε και τα λέμε! 





Δευτέρα 19 Φεβρουαρίου 2024

ΣΠΊΤΙΑ ΓΕΜΑΤΑ...ΣΙΩΠΈΣ!

Εδώ και πάρα πολύ καιρό, κάνοντας τον περίπατό μου, τα μάτια μου σταματούσαν, (αφού περνούσα από μπροστά τους) σε ερειπωμένα σπίτια  στην γειτονιά μας.


Η θάλασσα και ο χρόνος έχουν κάνει καλά την δουλειά τους!
Πάντα μου προξενούσαν μια θλίψη είναι αλήθεια, γιατί ήξερα τους ενοίκους τους!

Χορταριασμένα και αφημένα στην μοίρα τους!
Κάθε φορά που περνώ από μπροστά τους, θυμάμαι τις οικογένειες που ζούσαν εκεί μέσα και τις καλημέρες μας που λέγαμε όταν συναντιόμασταν στο δρόμο, ή στο μικρό μπακάλικο της γειτονιάς μας, που έκλεισε και αυτό δυστυχώς.

Έφυγαν οι ένοικοί τους και εκείνα έμειναν έρημα και μόνα μέσα στις σιωπές τους! 


 Άνθρωποι που έζησαν μέσα σε αυτά όταν ήταν όμορφα, καθαρά, βαμμένα, με τις λύπες, τις χαρές τους και γεμάτα από τις φωνές παιδιών που έπαιζαν μαζί με τα δικά μας στη γειτονιά. ή Ελένη, ή Μαρία, ο Βασιλάκης. Τρεχαλητά γέλια φωνές και κλάματα από τα σπασμένα γόνατα και από το κυνηγητό, ήταν στην ημερήσια διάταξη! 


Πόσα συναισθήματα δεν γέμισαν τις κάμαρές τους! μισογκρεμισμένες τώρα πια, με τα παντζούρια τους σπασμένα θλιβερά απομεινάρια, να θυμίζουν ότι κάποτε έζησαν εκεί άνθρωποι, που πέρασαν και άφησαν τα αποτυπώματα τους στην εγκατάλειψη.


Αν είχαν στόμα θα ήθελαν να μιλήσουν και να μας πουν τις ιστορίες της ζωής τους, που χτίστηκαν πέτρα πέτρα, για να γίνουν ένα κεραμίδι πάνω από το κεφάλι όσων έζησαν μέσα σε αυτά! Και όμως μια μέρα μετά από χρόνια τα άφησαν οι ένοικοί τους και έφυγαν! 

Για να το κάνουν αυτό θα είχαν τους λόγους τους, που αυτούς τους ξέρουν μόνο οι τέσσερις τοίχοι που στέκουν ακόμα μισογκρεμισμένοι αλλά όρθιοι και που κρατάν πολύ καλά τα μυστικά του κάθε εγκαταλελειμμένου σπιτιού!

Τα κρύβουν καλά τα μυστικά τους τα σάπια κουφώματα, η σκόνη που έχει καλύψει τα πάντα, οι αράχνες που έχουν κάνει τους ιστούς τους στις σκοτεινές γωνιές τους.

Την ανάρτηση αυτή την αφιερώνω σε αυτά τα σιωπηλά και ερειπωμένα σπίτια της γειτονιάς μου, με την ευχή κάποτε να γυρίσουν, αν όχι εκείνοι που τα έχτισαν, αλλά οι απόγονοί τους και να γεμίσουν πάλι από χαρούμενες φωνές νεότερης γενιάς! 

"Μικρά σοκάκια, Ξύλινες πόρτες. Χρώματα χίλια στην γειτονιά, Θαρρείς πως έμειναν έτσι από τότες, εικόνες άγγιχτες, στου νου την γωνιά"

Μέχρι την επόμενη φορά που θα τα πούμε, να είστε όλοι καλά, να έχετε μια όμορφη εβδομάδα και να μην ξεχνάτε πως τίποτα από όσα φοράτε, δεν είναι πιο όμορφα απ το χαμόγελο  σας.  

Σας ευχαριστώ πολύ που περνάτε και τα λέμε!